Enflasyon Hedeflemesi

Enflasyon hedeflemesi para politikası şekinde merkez bankasının hedef olarak belirli bir enflasyon oranı ayarlar. Merkez bankası, fiyatların artmaya devam edeceğine inandırmak için bunu yapıyor. Daha fazla mal almadan önce şimdi eşya almanızı sağlayarak ekonomiyi teşvik ediyor.

Hükümet ile yapılan çalışmalar neticesinde merkez bankası net bir enflasyon hedefi belirleyerek bunu kamuoyuna açıklamaktadır. Bu uygulamada, hedeflenen enflasyon oranı, uluslararası çapa ilerleme olarak kullanılmakta ve bu hedefe göre ekonomideki beklentilerin şekillenmesi amaçlanmaktadır. Bu hedefe ulaşmak için merkez bankası doğrudan sorumludur ve bu amaca ulaşmak için mevcut olan araçlardan bağımsızdır.

Ekonominin herhangi bir fiyat artışı olmadan daha iyi olacağını düşünürdünüz. Sonuçta, kim daha yüksek fiyatlar ister? Ancak düşük ve yönetilen enflasyon oranı deflasyona tercih edilir. O zaman fiyatlar düşer. Bunun iyi bir şey olacağını düşünürsünüz. Ancak fiyatlar daha sonra daha düşük olsa, insanlar evleri, otomobilleri ve diğer büyük ürünlerini satın almaya son verir.

Enflasyon hedeflemesinin başarılı olması için, Merkez Bankası’nın güvenilirliğini, şeffaflığını ve bağımsızlığını sağlamak ve para politikası araçlarını ülke ekonomisine uygun olarak kullanmak gerekmektedir.

Çoğu merkez bankası yüzde 2,0’lik bir enflasyon hedefi kullanmaktadır. Bu çekirdek enflasyon oranı için geçerlidir. Gıda ve enerji fiyatlarının etkisini ortaya çıkarır. Para politikası araçları yavaş hareket ederken , bu fiyatlar aylık bazda değişkenlik göstermektedir. Faiz oranı değişikliğinin ekonomiyi etkilemesinden altı ila on sekiz ay sürer.

Hükümet ekonomiye likidite, kredi ve iş veren olarak ekonomik büyüme sağlıyor. Yeterli büyüme varsa, o zaman arz talep kaynağı ortaya çıkarıyor. Fiyatlar yükseldiğinde, enflasyon oluşuyor.

Büyüme yaratmak için iki yol vardır. MB(merkez bankası), faiz oranlarını düşürmek için genişletici para politikası seçeneğini kullanır. Hükümet, ihtiyari maliye politikası ile de bu işlemi yapar. Bu, vergileri azaltır veya harcamaları artırır. Enflasyon ve deflasyon arasında seçim yapmak zorunda kaldıysanız , hafif enflasyon en iyisidir.

Enflasyon hedeflemesi, tüketicileri gelecekteki daha yüksek fiyatlara hazırlamak için kullanılır. Sağlıklı bir ekonomi, fiyatların her zaman yükseleceğini bildiğinizde daha iyi işler. Alışverişçiler gelecekte fiyatların artmasını beklediğinde, fiyatlar hala düşükken daha fazla satın alacaklar. “Şimdi daha fazla satın al” felsefesi, ekonomik büyümeyi desteklemek için gereken talebi uyarır. Enflasyon hedeflemesi, geçmişte durdurulan para politikasının panzehiridir.

Fiyatlar yükseldikçe, insanlar artık daha fazla mal satın alır çünkü tüketici ürünleri için daha yüksek fiyatlardan kaçınmak ister. Yatırımlar için ise satın alımlar da artar, çünkü daha sonra sattıklarında daha yüksek bir getiri sağlayacağından emin olunur. Enflasyon hedeflemesi doğru yapılırsa, fiyatlar, insanları daha sonra değil, daha erken satın almaya teşvik edecek kadar yükselir. Enflasyon hedeflemesi, talebi yeterince uyardığı için işe yarıyor.

Enflasyon Hedeflemesi Nasıl Başladı?
Almanya ve İsviçre’deki merkez bankaları ilk olarak 1970’lerin sonlarında enflasyon hedeflemesini kullandı. Bretton Woods Uluslararası Para Sistemi’nin çökmesinden sonra ihtiyaçları vardı. ABD doları değeri düştü, diğer para birimleri daha yüksek oldu. Almanya, 1920’lerde yaşadığı hiperinflasyonun nüksetmesini önlemek için her zaman dikkatli olmuştur. Başarısı, diğer ülkelerin enflasyon hedeflemesini kullanmasını gerektirdi.

1990’larda Yeni Zelanda, Kanada, İngiltere, İsveç ve Avustralya bu politikayı benimsedi. O zamandan beri, birçok gelişmekte olan piyasa ekonomisi de enflasyon hedeflemesine geçmiştir: Brezilya, Şili, Çek Cumhuriyeti, Macaristan, İsrail, Kore, Meksika , Polonya, Filipinler, Güney Afrika ve Tayland. Onu kabul eden hiç kimse onu bırakmadı. Bu başarısının bir kanıtıdır.

“Enflasyon Hedeflemesi” üzerine 2 yorum

Yorum yapın